Ιωάννης Μεσολωράς
| Ιωάννης Μεσολωράς | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1851 Κεφαλονιά |
| Θάνατος | 1942 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (έως 1875) Πανεπιστήμιο του Τύμπιγκεν (έως 1878) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | θεολόγος[1] διδάσκων πανεπιστημίου |
| Εργοδότης | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1898–1923) |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Αθηνά Μεσολωρά |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | κοσμήτορας (1915–1916, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών) |
Ο Ιωάννης Μεσολωράς (Πεσάδα Κεφαλληνίας, 1851 - Αθήνα, 1942) ήταν Έλληνας θεολόγος και καθηγητής της Ομιλητικής και Λειτουργικής στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στο χωριό Πεσάδα της Κεφαλονιάς το 1851. Σπούδασε ως υπότροφος στη Ριζάρειο Σχολή και στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από όπου αποφοίτησε το 1875. Συνέχισε τις σπουδές του στο εξωτερικό όπου και αναγορεύτηκε διδάκτωρ Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τύμπιγκεν (Tübingen) το 1878, ενώ παρακολούθησε και μαθήματα θεολογίας στη Σορβόννη. Επέστρεψε στην Ελλάδα και από το 1875 δίδασκε στη μέση εκπαίδευση ενώ διορίστηκε καθηγητής στη Ριζάρειο Σχολή (1883), υφηγητής συμβολικής (1881) και στη συνέχεια καθηγητής ποιμαντικής, λειτουργικής, ομιλητικής, συμβολικής και κατηχητικής στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1898).[2][3]
Διετέλεσε κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής σε πέντε ακαδημαϊκά έτη (1899-1900, 1905-1906, 1911-1912, 1916-1917 και 1922-1923)[4] και Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών κατά το ακαδημαϊκό έτος 1915-1916[5] ενώ το ακαδημαϊκό έτος 1914-1915 διετέλεσε αντιπρύτανης[6]. Παραιτήθηκε από το πανεπιστήμιο το 1923, και έκτοτε ανακηρύχθηκε ομότιμος καθηγητής.[7]
Είχε έντονη κοινωνική και επιστημονική δράση. Είναι μεταξύ των ιδρυτών της Σχολής Απόρων Παιδιών του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός», ενώ δραστηριοποιήθηκε και σε άλλα ιδρύματα, όπως η «Εταιρεία των Φίλων του Λαού» και το «Χατζηκυριάκειο Ορφανοτροφείο Θηλέων».[3] Κόρη του ήταν η Αθηνά Μεσολωρά.
Απεβίωσε το 1942.[3]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 141165014. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2019.
- ↑ Μπαλάνος, σελ. 12
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Μεσολωράς, Ιωάννης Ε. (1851-1942) | ΕΚΠΑ». chronologio.uoa.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2016.
- ↑ «ΕΚΠΑ: Κοσμητεία Θεολογικής Σχολή - Διατελέσαντες Κοσμήτορες». deantheol.uoa.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2016.
- ↑ «Πρυτάνεις Πανεπιστημίου Αθηνών». Επετηρίδα Πανεπιστημιακών Ετών 2012-2013 (Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών): σελ. 27. 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-04-13. https://web.archive.org/web/20160413084414/http://www.uoa.gr/fileadmin/user_upload/PDF-files/organa/Epethrida_2014.pdf. Ανακτήθηκε στις 2016-09-17.
- ↑ «Αντιπρυτάνεις Πανεπιστημίου Αθηνών». Επετηρίδα Πανεπιστημιακών Ετών 2012-2013 (Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών): σελ. 29. 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-04-13. https://web.archive.org/web/20160413084414/http://www.uoa.gr/fileadmin/user_upload/PDF-files/organa/Epethrida_2014.pdf. Ανακτήθηκε στις 2016-09-17.
- ↑ «ΕΚΠΑ: Θεολογική Σχολή - Τμήμα Θεολογίας - Επίτιμοι Διδάκτορες». www.theol.uoa.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2016.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Εθνικόν και Καποδιστριακόν Πανεπιστήμιον Αθηνών, Δημήτριος Μπαλάνος, επιμ. (1937). Εκατονταετηρίς 1837 - 1937, Τόμος Α΄, Ιστορία της Θεολογικής Σχολής. Αθήναι: Πυρσός Α.Ε. σελ. 12. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2010.